“Nastavimo dalje tokom Krke. Od manastira Aranđelovca do Roškoga slapa prostire se divlja, ali zadivljujuća pustoš zvana Brzička strana. Kanjon je vrlo uzak, no plovan. Prije rata u manastiru su imali čamac, koji je plovio da Roškog slapa. Visoko sa strane strše stijene do 200 m u visinu, na čijim vrhovima klikću orlovi i grakću gavrani. Na lijevoj strani strše ruševine grada Bogočina, koji je svoje ime dobio, jer su se tu u davnini palile bogovima žrtve. Niže dolje kod Vieala srušio se u rijeku, valjda uslijed potresa, ogroman kamen, a niže njega na jednoj litici stoji urezan natpis o smrti sina jednog rimskog legionara. Izlazimo iz klisure pred samim Roškim slapom. Rijeka se grana među mnogo livada, otočića i mlinica, te mnogo manjih i većih slapova visokih i do 15 m, zatim se preko sedre i trave sunovraćuje u korito. Najljepši je pogled sa vrha ceste ili sa suprotne obale.”

Ulomak članka: Grimani, A. Donji slapovi rijeke Krke. // Naše planine 3, 11/12(1951), str. 320-324.